Η τρυφερή ρώγα συνθλίβεται
για να βγάλει το χυμό του σταφυλιού.
Παραμερίζεται η σάρκα και αχρηστεύεται.
Βρωμά κι αφρίζει ο μούστος
μέχρι να γίνει η ζύμωση.
Θυμάται ακόμα το φρέσκο φρούτο
με το φωτεινό περίβλημα
που ήταν,
αναθρεμμένο από το χώμα και τον ήλιο
για να ξεδιψά και να χορταίνει.
Παλεύει και δακρύζει
μέχρι αργά και σταθερά,
υπό κατάλληλες συνθήκες
να ωριμάσει,
να υιοθετήσει το βαθύ χρώμα του κρασιού,
έτοιμο για άλλες χρήσεις.
Με λεπτό άρωμα που ελαφρώς παραπέμπει
στην προτύτερη πορεία της ρίζας, του κορμού και του καρπού
και γλυκειά γεύση που ζαλίζει
θα συνοδεύσει εκλεκτές γαστρονομικές απολαύσεις,
ωραίες στιγμές, τρυφερές φιλικές,
ρομαντικές συνευρέσεις.
Θα το μελετήσουν στενά οι γευσιγνώστες
να στροβιλίζεται στο κρυστάλλινο ποτήρι
με τη νέα πορφυρή γυαλάδα
και θα το ερωτευτούν οι τυχεροί
που θα ευφρανθούν μαζί του.
Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010
Κυριακή 18 Ιουλίου 2010
Peaceful coestistence
Do I have the right to upset you?
Of course not.
Will I try so knowingly?
No way!
Do I have the right to speak my opinion?
Most definetely.
Will I give it up?
Absolutely not.
I will exercise my right
politely but firmly.
Do you want to get upset?
Your exclusive right.
Stay calm or get upset
as you choose.
You have the right and the power.
Not me.
Let's be adults.
Of course not.
Will I try so knowingly?
No way!
Do I have the right to speak my opinion?
Most definetely.
Will I give it up?
Absolutely not.
I will exercise my right
politely but firmly.
Do you want to get upset?
Your exclusive right.
Stay calm or get upset
as you choose.
You have the right and the power.
Not me.
Let's be adults.
Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010
Υποτροπή
Ήσουν τόσο απελπιστικά ήρεμος
... κενός;;
τόσο τραγικά ανεξάρτητος
... για λύπηση;;
Μια σχιζοφρενική κατάσταση:
μαζί και χώρια
και είναι τόσο φυσικό
και τόσο αφύσικο.
Το μήκος της σωστής απόστασης
που μας διαφεύγει
το δοκιμάζουμε σαν λάστιχο
τεντώνοντας το όσπου φτάνει
μέχρι να μας κτυπήσει
και κονταίνοντας το την άλλη
μέχρι που μας πνίγει.
... κενός;;
τόσο τραγικά ανεξάρτητος
... για λύπηση;;
Μια σχιζοφρενική κατάσταση:
μαζί και χώρια
και είναι τόσο φυσικό
και τόσο αφύσικο.
Το μήκος της σωστής απόστασης
που μας διαφεύγει
το δοκιμάζουμε σαν λάστιχο
τεντώνοντας το όσπου φτάνει
μέχρι να μας κτυπήσει
και κονταίνοντας το την άλλη
μέχρι που μας πνίγει.
Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010
Ποιος μιλά;
Παράξενο που ακούεται
να μη σε καταλάβω
να μη σε αναγνωρίσω
να μη σε περιμένω!
Είναι άραγε η πληγή που κλείνει
ή η ελπίδα που σβήνει;
να μη σε καταλάβω
να μη σε αναγνωρίσω
να μη σε περιμένω!
Είναι άραγε η πληγή που κλείνει
ή η ελπίδα που σβήνει;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)