A fancy nothing box

Δε θα του πω πως μου λείπει
δε θα το πω ούτε σε μένα.

Θα με θυμίσω ότι πάντα μου ξέφευγε.
Ενώ κρυβόταν τον αγάπησα

τον εαυτό του τον ευαίσθητο και ευάλωτο,
αυτό το τρομαγμένο παιδί
που έβγαινε μόνο πυροβολώντας.

Σα μάνα
καλυπτόμουν από τα πυρά του και τον μάλλωνα
με φροντίδα και φόβο μαζί.

Ταυτίστηκε πολύ με το κάστρο
περισσότερο από τη ψυχή του,
περισσότερο από μας που τον νιαστήκαμε.

Αγρίευε όταν πληγωνόταν το περίβλημα
και πίστεψε ότι ήταν αυτός ο στόχος.
Αφομιώθηκε και έγινε ένα με την ακριβή συσκευασία
μ' ένα φάντασμα ψυχής που αιμοραγεί.

Κι άφησε εμάς να αγαπούμε
μια υποψία παρουσίας αληθινής
ξεχασμένης και επικίνδυνης.

Φεύγω. Λυπούμαι.