familiar stranger

Πώς γίνεται ξένος ένας δικός σου;
πώς γίνεται αυτός που σε έλεγε αγάπη μια ζωή
να σταματά πια να σου μιλά;

Πώς μπορεί το στήθος που έγερνες σταθερά επάνω του
που ήξερες την αφή και τη μυρωδιά του
να κυκλοφορεί σε κάποιου ξένου το σώμα;

Πώς η φωνή που σε καλημέριζε το πρωί
και σε καληνύχτιζε το βράδυ να μη μπορεί πια
να αρθρώσει παρά ένα απόμακρο γεια;

Πώς μπορεί το αίμα των παιδιών σου
να στέλλει το χειρότερο φαρμάκι στην ίδια τη φύση σου;

Τα χέρια που σε χαϊδεψαν πώς έχουν γίνει μαχαίρια
που κόβουν δεσμούς, που σχίζουν καρδιές;

Πώς μπορεί να στριμωχτεί η αγάπη μέσα στο θυμό;
και πώς μαζεύεις δύναμη από τα απομεινάρια της
για να διεξάξεις τον αγώνα που απαιτείται;
τον αγώνα ενάντια στον άνθρωπο σου
και εναντίον του εαυτού σου.

Πώς θα βρεις το σθένος να κάμεις το ένα δυο;
να ονομάσεις δικό μου το δικό μας;
Ποιος θα διεκδικήσει και θα κερδίσει την ιστορία μας
που είναι άρηκτα δεμένη με το κάθε κομματάκι αποκτήματος;

Πώς χωράει ο νους αυτό το εκκωφαντικό σπάσιμο
χωρίς να κλείσει τα αυτιά
και να κατεβάσει τα ρολά;